07. avgust 1998.

u povodu manifestacije obilježavanja 120. godišnjice pobjede tuzlanskih branitelja nad XX pješačkom divizijom Austrougarske vojske (10. avgust 1878. – 10. avgust 1998.)

Slobodarska tradicija bosanskohercegovačkih naroda, odnosno borba za samostalnost Bosne i Hercegovine – koja je i počela u zimu 1831. godine u Tuzli, održavanjem vijeća na kome su bosanski feudalci, predvođeni Husein-begom Gradaščevićem, odlučili da dignu bunu protiv Turske Carevine, pa do 1992. godine kada je tuzlanska regija bila najveća slobodna teritorija u Bosni i Hercegovini, povod je organizovanja Manifestacije obilježavanja 120. godišnjice pobjede branitelja tuzlanske regije nad XX pješačkom divizijom Austrougarske vojske.

Kada je nakon odluke Berlinskog kongresa, Austrougarskoj dat mandat da zauzme Bosnu, na Tuzlu je 8. Avgusta 1878. godine krenulo šest austrijskih bataljona, jedan eskadron konjice i tri baterije, svaka sa po osam topova, odnosno 5000 pješadinaca, 130 konjanika i 24 topa…

Malobrojni i gotovo goloruki branitelji Tuzle, muslimani, katolici i pravoslavni, predvođeni muftijom Šemsekadićem, su 10 avgusta 1878. Porazili XX pješačku diviziju Austrougarske vojske, pod komandom feldcajgmajstora grofa Saparija. Razbijene i ponižene okupacione trupe protjerane su do Doboja.

Sarajevo je palo 19. avgusta. Tuzlanski kraj je, do 22. septembra 1878., kada su u Tuzlu ušla čak dva korpusa Austrougarske vojske – bio jedina slobodna teritorija u Bosni i Hercegovini, kojom je vladalo multietničko Narodno vijeće.